Eyleen Goh rekur sveitabæ af efsta þilfari á bílastæði í Singapúr.
Og þetta er ekki lítil aðgerð - hún útvegar nærliggjandi smásöluaðilum allt að 400 kg af grænmeti á dag, segir hún.
„Singapúr er frekar lítið en við höfum mörg bílastæði. Það er frekar draumurinn að hafa bæi [hér] til að mæta þörfum íbúa í samfélaginu,“ segir hún.
Að minnsta kosti tugur þessara þakbæja hafa nú sprottið upp víðsvegar um borgríkið í Suðaustur-Asíu.
Ríkisstjórnin byrjaði að leigja út óvenjulegu lóðirnar árið 2020 sem hluti af áætlunum sínum um að auka staðbundna matvælaframleiðslu. Landið með 5.5 milljónir manna flytur nú inn meira en 90% af matvælum sínum.
En pláss í þessu þéttbýla eyríki er af skornum skammti og það þýðir að land er ekki ódýrt. Singapúr er með dýrustu eign í heimi.
Einn bóndi sagði við BBC að mikill kostnaður við fyrstu bílastæðalóð hans þýddi að hann yrði að gefa það upp og flytja á ódýrari stað.
Þegar BBC News heimsótti bæ Fröken Goh, sem er um það bil þriðjungur af stærð fótboltavallar, voru aðgerðir í fullum gangi.
Starfsmenn voru að tína, snyrta og pakka choy summa, laufgrænt grænmeti notað í kínverskri matreiðslu.
Á hinum enda stöðvarinnar á meðan var annar starfsmaður önnum kafinn við að potta plöntur aftur.
„Við erum að uppskera á hverjum degi. Það fer eftir grænmetinu sem við erum að rækta, það getur verið á bilinu 100 kg til 200 kg til 400 kg á dag,“ segir frú Goh.
Hún segir að stofnun búsins hafi kostað um 1 milljón dollara (719,920 dollara; 597,720 pund), þar sem mikið af peningunum hafi verið varið í búnað til að flýta fyrir uppskeru.
Þrátt fyrir að hún hafi fengið einhverja styrki segir frú Goh að viðskipti sín séu ekki arðbær ennþá.
Hún er með 10 starfsmenn og greiðir um 90,000 S$ leigu á ári fyrir rýmið og annað bílastæðasvæði, sem enn er verið að setja upp.
„Uppsetningartímabilið okkar átti sér stað meðan á Covid-faraldrinum stóð, þannig að flutningar voru miklu dýrari og tók lengri tíma,“ útskýrir fröken Goh.
„Þar að auki var þetta fyrsta bílastæðaútboðið á þaki sem veitt var [af stjórnvöldum] svo ferlið var mjög nýtt fyrir alla,“ bætir hún við.
Þakbændur í Singapúr eru líka að finna aðrar leiðir til að græða peninga.
Nicholas Goh, sem er ekki skyldur frú Goh, segir að sér hafi tekist að skila hagnaði með því að rukka fólk um mánaðargjald fyrir að uppskera grænmeti á bæ sínum í þéttbýli.
Hann segir að hugmyndin sé sérstaklega vinsæl hjá fjölskyldum sem búa í nágrenninu þar sem „það er samfélagsleg nálgun, frekar en viðskiptaleg nálgun“.
Hins vegar segir annar bóndi í þéttbýli, Mark Lee, að hár kostnaður hafi orðið honum til að flytja í iðnaðarhúsnæði sem kostar „hverfandi“, þ.e. lægri leigu.
„Grænmeti er á endanum bara grænmeti. Þú getur fengið það í ferskustu og bestu gæðum en það eru takmarkanir á því hversu mikið maður myndi borga. Við erum ekki að tala um trufflur hér,“ segir Lee.
„Tilvistarmál“
Þakbæir eru ekki eina leiðin sem Singapore stefnir að því að auka magn matvæla sem það ræktar.
Stærstur hluti heimaræktaðrar framleiðslu landsins kemur frá hátækniaðstöðu sem er mikið niðurgreidd af hinu opinbera. Það var með 238 bú með leyfi árið 2020, samkvæmt opinberum tölum.
Sum búanna eru nú þegar arðbær og geta aukið framleiðslu sína til að auka hagnað, segir matvælastofnunin í Singapúr (SFA).
„Fæðuöryggi er tilvistaratriði fyrir Singapúr. Sem alþjóðlegt tengt smáborgríki með takmarkaðar auðlindir er Singapúr viðkvæmt fyrir ytri áföllum og truflunum á framboði,“ segir talsmaður SFA við BBC News.
„Þess vegna er mikilvægt að við gerum stöðugt ráðstafanir til að tryggja nauðsynlegar auðlindir okkar,“ bætir talsmaðurinn við.
Fyrr á þessu ári kom málefni matvælaöryggis í mikla athygli í Singapúr þegar nokkur lönd á svæðinu bönnuðu eða takmarkaði útflutning á helstu matvælum.
Ríkisstjórnir sem treysta á innflutning reyndu að vernda matvælabirgðir sínar þar sem Úkraínustríðið og heimsfaraldurinn ýttu undir kostnað við allt frá grunnfæði til hráolíu.
Árið 2030 stefnir Singapúr að því að framleiða 30% af matnum sem hún neytir sjálf – meira en þrefalt það magn sem nú er.
Prófessor William Chen við Nanyang tækniháskólann í Singapúr segir að veita ætti bæjum í borgum meiri stuðning.
„Það eru til ráðstafanir eins og framleiðnistyrkir frá SFA og reglulegir bændamarkaðir til að hvetja neytendur til að kaupa meira af staðbundinni framleiðslu,“ segir Prófessor Chen, sem er forstöðumaður matvælavísinda- og tækniáætlunar háskólans.
„Kannski kemur til greina að hjálpa bændum á staðnum að tileinka sér einfalda tækni...,“ segir hann.
Hins vegar telur Sonia Akter, lektor við Lee Kuan Yew School of Public Policy, að mikill rekstrarkostnaður verði áfram stór áskorun fyrir bændur í þéttbýli.
„Singapúr býður upp á mikla styrki og fjárhagslegan stuðning til frumkvöðla sem starfa á þessu svæði,“ segir hún.
„Spurningin er hvort þessi býli muni geta starfað og verið hagkvæm í viðskiptum þegar ríkisstuðningurinn hættir að streyma.
Þegar hún er aftur á þaki umkringd turnblokkum í miðri þéttbýlinu í Singapúr kann Fröken Goh að virðast heimur frá hefðbundnum landbúnaði.
Hún endurómar þó viðhorf kynslóða bænda sem hafa komið á undan henni: „Að gefast upp er ekki valkostur. Því meira krefjandi sem það er, því meira gefandi verður það."
Heimild: Annabelle Liang - BBC News