Nýjar rannsóknir frá Utah Water Research Laboratory hafa leitt í ljós að nanótækni getur dregið úr umhverfisáhrifum landbúnaðar og gæti fljótlega skilað umtalsverðum efnahagslegum ávinningi.
Hefðbundinn áburður og skordýraeitur hafa lengi verið tengd mikilli losun gróðurhúsalofttegunda og alvarlegri umhverfismengun, svo sem víðtækri ofauðgun. Þetta hefur vakið athygli á landbúnaði og hvatt vísindamenn til að íhuga valkosti eða nýjungar sem gætu dregið úr þessu vandamáli. Ein slík nýjung er notkun nanótækni til að þróa hagkvæman áburð og varnarefni.
Vísindamenn við Utah Water Research Laboratory, sem unnu með alþjóðlegu teymi vísindamanna, reyndu að skilja hvort nanótækni gæti þróað áburð og skordýraeitur sem framleiddi minni gróðurhúsalofttegundir á sama tíma og hún væri efnahagslega hagkvæm. Rannsóknin, undir forystu Yiming Su frá Utah Water Research Laboratory og USU Department of Civil and Environmental Engineering, komst að því að með því að nota nanótækni er hægt að breyta hefðbundnum landbúnaðarefnum í skilvirkari og skilvirkari formúlu, sem leiðir til aukins efnahagslegs ávinnings fyrir bændur og minni áhrif á umhverfið.
Rannsakendur birtu grein í Náttúrumatur lýsir bæði jákvæðum áhrifum nanóáburðar og nanópeiturs sem og nauðsyn þess að hagræða nýju tækninni til frekari upptöku. Þó að nanótækni hafi getu til að spara kostnað fyrir ræktendur í smærri mæli, er hún ekki enn tilbúin til almennrar notkunar.
„Þó að það séu margar byltingarkenndar niðurstöður, var ekki vitað hvort og hvernig nýsköpun þessara nanóvirkja landbúnaðarefna stuðlar að sjálfbærri þróun landbúnaðar,“ sagði Su. Þessi spurning leiddi til kostnaðar- og ávinningsgreiningar á því hvort nanóáburður og skordýraeitur væru bæði umhverfisvænn og þess virði að auka kostnaðinn fyrir bændur.
Nanóvirkur áburður og skordýraeitur virka með því að breyta hefðbundnum landbúnaðarefnum í nanóformúlu sem skilar næringarefnum á markvissari hátt. Þetta gerir áburðinn og varnarefnin skilvirkari og dregur úr umhverfisáhrifum. Þó að það sé fyrirframkostnaður tengdur nanótækni í landbúnaði, vonast Su og teymi hans til að sýna hvernig hægt er að bæta upp þennan kostnað með skilvirkari afhendingu háhagkvæmra nanónæringarefna og skordýraeiturs á rétta staði í plöntunni. Þetta myndi takmarka bæði ofnotkun áburðar og varnarefna og minnka umhverfisáhrif.
Sambland af frekari rannsóknum og fjárfestingu í nanótækni mun líklega reynast gagnleg fyrir víðtæka útfærslu hennar. Á heildina litið gefa rannsóknirnar sterkar vísbendingar um að nýsköpun landbúnaðarefna sem eru virkjuð með nanó sé mikilvægt skref fram á við í leit að sjálfbærum landbúnaði og matvælaframleiðslu.
Heimild: https://www.usu.edu